Danas je dan kneza Lazara i njegovih vernih srpskih ratnika

Stoga se danas daje pomen knezu Lazaru Hrebeljanoviću i srpskim ratnicima poginulim u bici s Turcima na Kosovu polju 1389. godine. Srpsku vojsku protiv Turaka u toj bici predvodio je knez Lazar. Kao zvanični državni praznik Vidovdan je uveden 1889. na 500. godišnjicu Kosovskog boja, pa se od tada slavi i crkveni praznik Svetog velikomučenika kneza Lazara i svetih srpskih mučenika.

Kneza Lazara Srbi ne pamte samo po hrabrosti u bici na Kosovu, već i po tome što je izgradio mnoge manastire i druge zadužbine. Na ikoni se knez Lazar predstavlja u carskoj vizantijskoj odori ali bez krune na glavi. U levoj ruci drži svoju glavu a u drugoj krst.

Vidovdan nije praznik radosti, ne igra se i ne peva, već se ljudi prisećaju palih ratnika i obilaze njihove grobove.

Stradanju srpskih vojnika je posvećen spomenik podignut na Gazimestanu 1953. godine, rad Aleksandra Deroka, a na mestu bitke na Gazimestanu kao endemska vrsta, cveta crveni kosovski božur.

Na polju Kosovu 1389. odigrala se presudna bitka između srpske i turske vojske, koja je otvorila vrata Turcima za dalji prodor u Evropu. Pretpostavlja se da je turski sultan Murat I, koji je na Kosovo stigao sa sinovima Bajazitom i Jakubom, predvodio 40.000 vojnika, a da je srpski knez Lazar Hrebeljanović sakupio 25.000 boraca.

U knjizi Dejana Stjiljkovića "Duge noći i crne zastave" o knezu Lazaru piše:

"Sin Pribca Hrebeljanovića, velikog sluge na dvoru Dušana Silnog. Rodio se u Prilepcu kod Novog Brda i još u ranoj mladosti postao dvorski službenik, prvo na Dušanovom a potom i na Uroševom dvoru. U Uroševoj službi je ostao do 1365. godine, kada je Uroš za savladara dobio Vukašina Mrnjavčevića. Od te godine, Lazar se javlja kao jedan od petnaestorice velikaša koji su se osamostalili na teritoriji nekadašnjeg Dušanovog carstva, prema zapisima iz tog doba, imao je oblast u okolini Rudnika. Od tada nosi titulu kneza, ona je glasila: „Stefan Lazar, knez i samodržavni gospodin Srba i Podunavlja i Primorja.“

Bio je oženjen Milicom, kćerkom kneza Vratka, koja je bila od nemanjićke loze, po Vukanu, sinu Stefana Nemanje. Učestvovao je u građanskom ratu koji je podelio srpsko carstvo nakon smrti Dušana Silnog i iz njega, nakon rasapa velikog župana Nikole Altomanovića, izašao kao najmoćniji velikaš. Za prestono mesto je izabrao Kruševac gde je sagradio jako utvrđenje. Odrekao se prava na srpski presto u korist Tvrtka I, iako je na njega imao pravo zahvaljujući krvnim vezama svoje supruge Milice sa lozom Nemanjića. Država kneza Lazara prostirala se između tokova Save i Dunava na severu, Timoka na istoku, Drine na zapadu i Biničke reke na jugu. Zaslužan je za skidanje anateme koju je na srpsku Crkvu bacila Carigradska patrijaršija, kao i za konačno izmirenje dveju crkava. Uopšte uzev, knez Lazar je imao najveću podršku od srpske Crkve od svih velikaša toga vremena, toliko da ga je sama Crkva smatrala nosiocem kontinuiteta vlasti potekle od Nemanjića i nezvaničnim naslednikom carske krune.

Pratite nas i na Viberu!​

Otud je u narodnoj epici i predanju Lazar češće pominjan kao car nego kao knez. Među prvima je uvideo opasnost od najezde Osmanlija i porazio ih je u dva navrata, prvo na Dubravici kod Paraćina a zatim na Pločniku.

Treći sudar sa njima na Vidovdan 1389. godine pokazao se kao koban po njega. Poginuo je u samoj bici, prema jednoj verziji, prema drugoj – zarobljen i pogubljen po Bajazitovom naređenju. Ta njegova mučenička smrt uvela ga je ne samo u red svetaca već i među omiljene srpske istorijske ličnosti."

Citat iz filma "Boj na Kosovu"

Bajazit: Kaži sad, Lazare. ko je pobednik - ti s glavom na panju ili ja s krunom na glavi?

Lazar: Ono sta je za tebe panj, za mene je prag. A što se pobede tiče Bajazite, mi smo se tukli u različitim bitkama. Ti si pobedio u tvojoj, ja u mojoj. Hvala ti, Gospode, što si mi dopustio da me na ovom pragu ozari i ogreje večanj sunčanog dana.

Izvor: Lobi - info